Categorie: Waterkevers

Herkenning

De brede geelgerande watertor of brede geelgerande waterkever (Dytiscus latissimus) is een waterkever uit de familie waterroofkevers

(Dytiscidae). Het is één van de grootste vertegenwoordigers van de geelgerande waterroofkevers uit het geslacht Dytiscus.

De kever lijkt qua bouw en levenswijze sterk op de bekendere en in België en Nederland algemeen voorkomende geelgerande watertor

(Dytiscus marginalis), maar wordt duidelijk groter en met name breder. De soort heeft duidelijke verbredingen aan weerszijden van de

dekschilden en is hieraan meestal eenvoudig te herkennen. Mannetjes zijn duidelijk van vrouwtjes te onderscheiden aan de verbredingen aan het voorste potenpaar. Deze bevatten aan de onderzijde twee grotere en vele tientallen zeer kleinere zuignapjes waarmee het mannetje zich aan het vrouwtje ankert tijdens de paring.

De brede geelgerande watertor werd al bijna veertig jaar beschouwd als uitgestorven in Nederland. Sinds 2005 zijn er echter waarnemingen van verschillende locaties bekend. In België kwam de soort vroeger ook voor maar hier zijn geen nieuwe waarnemingen bekend.

Herkenning

De brilgeelgerande waterkever (Dytiscus circumcinctus) is een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke

naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1811 door Ahrens.

Herkenning

De geelgerande watertor, ook wel geelgerande water(roof)kever of gewone geelrand (Dytiscus marginalis), is een kever uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). 

De geelgerande watertor kan een lichaamslengte bereiken van 3,5 centimeter en is één van de grootste kevers in België en Nederland. De geelgerande watertor is hier ook vrij algemeen, in tegenstelling tot andere grote kevers zoals de grote spinnende watertor en het vliegend hert. De geelgerande watertor is te herkennen aan het van boven bezien langwerpig ovale, maar zijwaarts gezien platte, gestroomlijnde lichaam, de zwartgroene kleur en de gele rand aan de buitenrand van de dekschilden. Het halsschild is geheel geel omrand en hieraan is de soort te onderscheiden van de meeste gelijkende waterkevers.

De geelgerande watertor is een felle rover die voornamelijk op insecten jaagt, maar ook kleine vissen en salamanders buitmaakt. De kever kan in kleine tuinvijvers schadelijk zijn doordat kleine vissen en amfibieënlarven worden gegeten. Door kwekers van goudvissen en koikarpers wordt de kever beschouwd als een plaagsoort.

De geelgerande watertor leeft in uiteenlopende wateren met een dichte onderwatervegetatie zoals sloten en vennen. De kever kan vliegen maar doet dit in de regel 's nachts. Op het land kan de kever zich niet goed voortbewegen vanwege de tot roeispanen omgevormde poten.

Herkenning

De gevlekte geelgerande waterkever (Dytiscus circumflexus) is een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1801 door Fabricius.

Herkenning

De veengeelgerande waterkever (Dytiscus dimidiatus) is een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1778 door Bergsträsser.

Herkenning

Schrijvertjes (Gyrinidae) zijn een familie van kevers die leven op en in het water. Het is de enige groep van kevers die snel kan zwemmen op het

wateroppervlak. Schrijvertjes behoren tot de groep van de Adephaga, zijn allemaal vleesetend en leven van kleine diertjes, ook de larven zijn carnivoor.

De familie Gyrinidae is voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1810 door Latreille. De familie telt ongeveer 700 verschillende soorten. Alle soorten zijn sterk aan het waterleven aangepast en allemaal komen ze alleen voor in zoet water. De familie is over de gehele wereld verspreid.

Schrijvertjes komen voor in groepen en zwemmen in bogen rond op het water. Ondanks de grote aantallen weten ze elkaar feilloos te ontwijken.

Schrijvertjes zwemmen daarbij met het middelste en achterste pootpaar; de langere voorpoten zijn voor grijpen ingericht. De samengestelde ogen zijn in tweeën gedeeld, zodat aan beide zijden van de kop één helft van het oog zich onder water bevindt en de andere helft erboven.

De kevertjes zijn zeer snel en kunnen vlug onder water duiken om zich te verstoppen. Ze zijn dan ook met de hand bijna niet te vangen. Krijgt men ze toch te pakken, dan scheiden zij een vloeistof af die bijzonder onaangenaam van smaak is. Bij verstoring zoeken schrijvertjes hun heil in de diepte, waar zij ook de nacht en ongunstige tijden doorbrengen.

source:  Wikipedia, the free encyclopedia